غم آقا

حکمت حوادث و تصوّر اینکه قومی سرگردان و منتشر با حدّاقل جمعیّت در مقایسه با همه اقوام و بدون داشتن قلمروی خاکی و منزلت اجتماعی، در سر سودای دست‌یابی به سروری بر جمیع اقوام و ملل در ابعاد جهانی داشته باشد، سخت به نظر می‌آید؛ امّا سودا و صبر و سنّت، در خود امکان بالقوّه لازم برای دست‌یابی به هر چیز را در عالم، امکان پذیر می‌کند.حکمت حوادث همه از را می توان در راستای سنت های الهی تعریف کرد . سنّت‌های الهی، قوانین ثابت و لایتغیّری هستند که در همه ساحات و صحنه‌های حیات پیدا و ناپیدا، جاری و ساری‌اند. از دانی‌ترین ساحت، یعنی حیات فیزیکی تا عالی‌ترین ساحات، قوانین اساسی تکوینی یا تشریعی پوشیده، بر همه مناسبات و بر همه اقوام در طول تاریخ، حکم می‌رانند.این قاعده به این می‌ماند که به موجودی صاحب عقل و اختیار، انبساط دست داده باشند تا در میدانی پر از امکان‌های مختلف، از مسیر سعی و تلاش، امکانی را مطابق کشش نفسانی یا پیشنهاد ربّانی برگزیند.خداوند متعال، پاداش و کیفرهایی را برای هریک از انتخاب‌ها وضع و ضمن ارائه طریق حق، از مسیر ارسال انبیاء و انزال کتب، راه دست‌یابی به سعادت و نیکبختی دنیوی و اخروی را بر بشر نمایانده است.این انسان است که با وجود همه امکانات تعریف شده، با اختیار و انبساط دست اعطایی خداوند متعال، کوشش خود را مصروف یکی از دو مسیر حق یا باطل می‌سازد و سرانجام، آثار و تبعات وضعی دنیوی و اخروی هر یک از انتخاب‌ها را هم تجربه می‌کند.«وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُری‏ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ لکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما کانُوا یَکْسِبُون‏؛ ۱و اگر اهل شهرها و آبادی‌ها ایمان می‌آوردند و تقوا پیشه می‌کردند، به طور قطع برک, ...ادامه مطلب