من وخاک سر آن کوی ...

با  رخ    یار  مرا حاجت   گلشن   نبود          هرکجا  یار بود گلشن و گلزار آنجاست

گر کنم   خاک در میکده  را کحل بصر             نکنم عیب  که نقش قدم  یار آنجاست

روزوشب حلقه صفت بردرآن عیسی دم          چون ننالم  که دوای دل بیمار آنجاست

گر گشایش  طلبی جو ز در پیر  مغان          کانکه لطفش بگشاید گره از کار آنجاست

همچوخورشیدکه نورش همه جاجلوه گراست      هر کجا  میروم   آن  دلبر عیار آنجاست

یوسفا حسن تو را مردم کنعان نخرند         جانب مصر روان شو که خریدار آنجاست

نیست از کعبه گل ره به مقام مقصود         رهرو  کعبه  دل  باش  که دلدار  آنجاست

                          داشت اندیشه صغیر از صف حشر وخردش

                          گفت  تشویش  مکن  حیدر  کرار آنجاست